82 از جانب ديگر، «درخواست» چيزى است كه ما از جانب خدا بدان امر شده‌ايم و انجام كارى كه به آن امر شده‌ايم، عبادت است. پيامبر آن را عبادت ناميده است تا داعى، حال خضوع پيدا كند و كرنش و فقر خود را نزد خدا اظهار نمايد؛ چرا كه لازمه عبادت، كرنش و خضوع است.

از دلايل اينكه مراد از «دعا» در حديث مذكور، خواندن خداوند است نه مطلق دعا، تحقيقات بسيارى از اهل لغت است. ابن رشد و نيز قرافى در شرح تنقيح تصريح دارند كه «درخواست» يكى از اقسام طلب است، و آن، طلبِ پايين‌تر، از بالاتر است كه اگر از خداوند متعال باشد، دعا ناميده مى‌شود و به طلب از غير خداوند، دعا نمى‌گويند.

براين اساس اگر به طلب از غير خداوند متعال نبايد دعا اطلاق نمود، شايسته‌تر است كه به آن طلب، دعاى به معناى عبادت نيز گفته نشود.