36 نشانهاى از توحيد و معنويت و پشتوانهاى از عنايت الهى به همراه دارند. خاطرههاى انبيا و صالحان و تلاشهاى خستگىناپذير آنان در جلب رضاى خداوند، پابرجايى اين خانه، محل امن بودن آن و انجام دادن مراسم حج در آن، همواره زنده و گرامى است.
منظور از «مقام ابراهيم»، همان مكانى است كه حضرت ابراهيم در آنجا اقامه نماز مىكرده يا مردم را براى بهجا آوردن فريضه حج فرا مىخوانده است يا روى آن ايستاده و كعبه را ساخته يا هنگام سفر به مكه، براى احوالپرسى اسماعيل و هاجر پايش را روى آن سنگ نهاده است تا به عهد خود با «ساره» عمل كرده باشد. اكنون سنگى كه جاى پايى بر آن است و در محفظهاى شيشهاى قرار گرفته و در كنار «مُلْتَزم» است، به نام «مقام ابراهيم» معروف است.
طبق اين تفسير، نه «آيات بيّنات» مخصوص به امور خارقالعاده است و نه خصوص جملات سه گانه (مقام ابراهيم و من دخله...) است و نه «مقام ابراهيم» شامل همه «مواقف حج و حرم» است.
برخى از مفسران معتقدند منظور از «آيات بينات» امور خارقالعادهاى است كه خداوند انجام داده است؛ امورى همانند حفظ كعبه از دشمنان، پرواز نكردن پرندگان بر فراز كعبه و ننشستن روى آن و فضله نريختن بر آن، تلمبار نشدن سنگريزهها در محل «رمى جمرات»، كم نيامدن جا و غذا براى شركتكنندگان در مراسم حج و... .
بعضى ديگر «آيات بينات» را به جملات سهگانه - مقام ابراهيم، امنيّت داخل شوندگان در آن و لزوم حج - تفسير كردهاند.