56 آنهاست و قرآن به اين حقيقت اشاره مىكند:
وَ جَعَلَ لِلّٰهِ أَنْدٰاداً لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِهِ... (زمر: 8)
و براى خداوند همتايانى قرار مىدهد تا مردم را از راه او منحرف سازد... .
و در آيه ديگر مقام بتها را در نزد مشركان، چنين توصيف مىكند:
وَ مِنَ النّٰاسِ مَنْ يَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللّٰهِ أَنْدٰاداً يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللّٰهِ (بقره: 165)
برخى از مردم همانندهايى براى خدا برمىگزينند و مانند خدا به آنها عشق مىورزند.
بنابراين بتها را امثال خدا و همانند او مىپنداشتند و حتى در جنگها همراه خود مىبردند تا آنها را كمك كنند و قرآن به اين حقيقت اشاره مىكند: وَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللّٰهِ آلِهَةً لَعَلَّهُمْ يُنْصَرُونَ ؛ «به جز خدا، خداگونههايى را برگزيدند شايد يارى شوند». (يس: 74)
و نيز عزّت و ذلّت را در دست بتها مىدانستند و قرآن، اين انديشه باطل را از آنان نقل مىكند: وَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللّٰهِ آلِهَةً لِيَكُونُوا لَهُمْ عِزًّا ؛ «جز خدا، خداگونههايى برگزيدند تا براى آنان آبرويى باشند». (مريم: 81)
بنابراين، قرآن در مورد اين گروه خيرهسر مىفرمايد: وَ مَنْ أَضَلُّ مِمَّنْ يَدْعُوا مِنْ دُونِ اللّٰهِ ، يعنى مشركان، عصر رسالت را خطاب مىكند كه از بتهاى چوبى و فلزى، درخواست حاجت مىكردند، درحالىكه آنها نمىشنيدند و نمىديدند.