50قرآن مجيد، درباره ذوالقرنين به يك سنت الهى كه متأسفانه مورد انكار وهابيان است، اشاره مىكند و مىفرمايد:
1. إِنّٰا مَكَّنّٰا لَهُ فِي الْأَرْضِ وَ آتَيْنٰاهُ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ سَبَباً * فَأَتْبَعَ سَبَباً (كهف: 84 و 85)
ما در روى زمين به او قدرت داديم و اسباب هر چيزى را در اختيار او نهاديم و او هر سببى را دنبال كرد و به كار گرفت.
اين آيه به روشنى حاكى است كه مشيت الهى در جهان، با به كارگيرى اسباب، تحقق مىيابد و هر نوع غفلت و يا تغافل، نوعى بىاعتنايى بر اين سنت مىباشد.
2. وَ أَنْزَلَ مِنَ السَّمٰاءِ مٰاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرٰاتِ رِزْقاً لَكُمْ فَلاٰ تَجْعَلُوا لِلّٰهِ أَنْدٰاداً وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ (بقره: 22)
از آسمان آبى فرو فرستاد و با آن، از ميوهها براى شما روزى قرار داد، پس براى خدا شريكانى قائل نشويد درحالىكه مىدانيد.
حرف «ب-» در جمله فَأَخْرَجَ بِهِ بهمعنى«سببيّت» است، و مضمون اين آيه در آيات ديگر هم آمده است.
3. فِيهِ شِفٰاءٌ لِلنّٰاسِ إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (نحل: 69)
در آن (عسل) براى مردم شفاست، و در آن نشانهاى است براى كسانى كه مىانديشند.
قرآن در اين آيه «عسل» را مايه شفا براى مردم مىشمارد، درحالىكه شافى حقيقى خداست.