58
5. احرام، تمرين تلاش براى دستيابى به لذتى معنوى
انس انسان با لذت‌هاى حسّى و مادى، او را از چشيدن لذت‌هاى معنوى باز مى‌دارد. بر اين اساس، براى درك لذت‌هاى متعالى و برتر، افزون بر آگاه بودن از وجود لذت‌هايى فراتر از خوشى‌هاى مادى و جسمانى، كنترل و تعديل لذت‌طلبى و پرهيز از غرق‌شدن در لذت‌هاى حسّى ضرورت دارد. ازاين‌رو، در احرام، برخى لذت‌هاى حلال بر حاجى ممنوع مى‌شود تا روزنه‌هايى از لذت‌هاى معنوى و متعالى بر او گشوده شود و زمينه براى تعديل و كنترل لذت‌هاى مادى، فراهم آيد.
شهيد مطهرى مى‌گويد: «بخشى از فلسفه احرام، از قبيل ترك لذت است براى درك لذت [بالاتر و متعالى]، و ترك لذت، همان هجرت از لذات بدنى است». 1
اگر لذت تركِ لذت بدانى
t دگر شهوت نفس، لذت نخوانى
هزاران در از خلق بر خود ببندى
گرت باز باشد درى آسمانى
سفرهاى علوى كند مرغ جانت
t گر از چنبر آز بازش پرانى
وليكن تو را صبر عنقا نباشد
t كه در دام شهوت به گنجشك مانى
ز صورت پرستيدنت مى‌هراسم
t كه تا زنده‌اى ره به معنى ندانى 2
«بارى در راه عشق خدا بايد از ديگر عشق‌ها گذشت. شهوت با دلدادگى به خدا، قابل جمع نيست. هر چيزِ يادآورِ شهوت را بايد كنار گذاشت؛ نظير عقد كردن زنى براى خود يا ديگرى در حال احرام. در اين‌حال نبايد شاهد شهوت بود. بايد از سُكر ظاهرى گذشت تا از پيمانه شراب لم يزلى سرمست شد». 3
حضرت زهرا(س) فرمود: