55 كسى عملى را براى خودنمايى و عرضه به ديگران انجام دهد و خوبى عملش را به رخ ديگرى بكشد، عمل او باطل است و حجاج محترم مواظب باشند كه رضاى غير خداوند را در اعمال خود شركت ندهند. 1
شيخ محمود شلتوت مى‌گويد:
اولين چيزى كه حجاج لازم است به آن توجه داشته باشند، قصد و نيت خالصانه و صادقانه و انجام دادن عبادت حج در جهت رضايت خداوند است؛ زيرا خداوند، حج انسانى را كه اين عبادت بزرگ را پوششى براى به دست آوردن نام و شهرت و يا ثروتى بى‌ارزش قرار دهد، نمى‌پذيرد. حج در واقع هجرتى است و هجرت بدون قصد قربت، مقبول واقع نمى‌شود. اين قصد و نيت، به «احرام» معروف است كه عبارت است از بيرون آوردن همه لباس‌هايى كه با فرم و شيوه خاصى دوخته شده و مورد استفاده براى پوشش قرار گرفته و همچنين خوددارى از استفاده از اشيايى است كه بيانگر مظاهر ثروتمندى و اشرافى‌گرى مى‌باشد؛ و همچنين خوددارى از استعمال بوى خوش و مانند آنها، كه زمينه‌ساز اخلاص بوده، حاجى را به‌سوى انجام كارهاى براى رضاى خدا سوق مى‌دهد. 2
4. احرام و حرمت جدال
از دستاوردهاى احرام، سامان‌دهى و زيبايى‌بخشيدن به گفتار است. احرام بر اثر بازداشتن حاجى از جدل و دشنام گويى، به او پاكيزگى گفتار مى‌آموزد و اينكه همواره بايد حريم ديگران گرامى داشته شود و از درهم شكستن شخصيت ديگران به واسطه دشنام و مجادله بايد پرهيز شود. احرام، تمرين «گفتار نيك» است و آموزش فرهنگ