23ذى‌القعدۀ الحرام و ذى‌الحجۀ الحرام 1 نيز از ماه‌هايى است كه قداست و حرمتى ويژه دارد و خداوند با واجب نمودن حج در ماه ذى‌الحجه، به‌طور ضمنى بركات اين ماه را به بندگانش يادآور شده است.
علامه شيخ محمود شلتوت مى‌نويسد:
خداوند از دوگونه «حرمت» در حج براى تربيت و عادت دادن انسان‌ها به نيكى استفاده فرموده است:
1. حرمت مكانى؛ كه به بيت‌الله الحرام و مكّه محدود مى‌شود و دامنه حرمت و مراعات آن شامل جانداران نيز مى‌گردد: لاٰ تَقْتُلُوا الصَّيْدَ وَ أَنْتُمْ حُرُمٌ ؛ «در حال احرام شكار نكنيد». (مائده:95)
و درختان را نيز شامل مى‌شود؛ زيرا رسول خدا(ص) مى‌فرمايد: «درختان آن قطع نگردند و گياهانش كنده نشوند».
2. حرمت زمانى؛ كه اوقات آن شامل ماه‌هاى حرام مى‌شوند. خداوند در ماه‌هاى ذى‌القعده، ذى‌الحجه، محرم و رجب، به حرمت نهادن به حريم‌هاى خدايى يادآورى مى‌نمايد كه اهل ايمان نبايد از آن غافل شوند. روش تربيت انسان از طريق حرمت زمانى و مكانى، از ديرباز جزو شريعت الهى بوده و اسلام نيز بر آن تأكيد دارد. قرآن كريم مى‌فرمايد:
إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللّٰهِ اثْنٰا عَشَرَ شَهْراً فِي كِتٰابِ اللّٰهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمٰاوٰاتِ وَ الْأَرْضَ مِنْهٰا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ذٰلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ فَلاٰ تَظْلِمُوا فِيهِنَّ أَنْفُسَكُمْ (توبه:36)