15
ديباچه
حج، يعنى آهنگ، قصد، حركت، هجرت از خانه خود به خانۀ خدا. حج نشانه‌اى از رجعت به‌سوى خداست. حج، در يك نگرش كلى، سير وجودى انسان به‌سوى خدا و نمايش رمزى و تجسم عينى فلسفه خلقت بنى‌آدم است.
حج، تنها عبادتى است كه تمام عبادت‌ها را در برمى‌گيرد. در حج، نماز، استغفار و توبه معنا پيدا مى‌كند. فلسفه اشك در حج نمودار مى‌گردد. راز و نياز با خدا، نجوا و همنشينى با او در كنار خانه‌اش به اوج مى‌رسد و زائر چون ستاره‌اى درخشان در آسمان تاريكى‌ها مى‌درخشد و نامش در دفتر ضيوف‌الرحمان ثبت مى‌شود.
مناسك حج و عمره، راز و رمزى دارد كه آشنايى و عمل به آنها دنيايى از معرفت را فراروى سالك مى‌گشايد و او را به قرب الهى پرواز مى‌دهد. بعضى از اين راز و رمزها در سخنان و رفتار عالمان، عارفان و بزرگان علم و ادب نمود پيدا كرده است كه دل‌هاى آماده مشتاقان عرفان و اخلاق را صفا مى‌بخشد.
اثر پيش روى را، با عنوان «نسيم معرفت حج» محقق محترم جناب آقاى سيدمحمود طاهرى نگاشته است.