27مسائلى كه عمل ننموده وجود ندارد. (رساله ص 7 م 10).
آيةاللّٰه نورى: كسى كه در بعضى مسائل به فتواى مجتهدى عمل كرده، بعد از مردن آن مجتهد مى‌تواند در همۀ مسائل از او تقليد كند مگر اينكه مجتهد زنده اعلم از ميّت باشد كه در اين صورت رجوع به زنده واجب است. (رساله ص 14 م 9).
آيةاللّٰه صافى: كسى كه در مسأله‌اى به فتواى مجتهدى عمل كرده يا آن را ياد گرفته و ملتزم به عمل به آن شده باشد، اگر بعد از مردن آن مجتهد در آن مسأله، به فتواى مجتهد زنده رفتار نكرده باشد مى‌تواند در آن مسأله به فتواى مجتهدى كه از دنيا رفته باقى باشد، بلكه جواز بقاء بر تقليد او در ساير مسائل نيز بعيد نيست، ولى اگر مجتهدِ ميّتى كه از او تقليد مى‌كرده اعلم از حىّ باشد بقاء بر تقليد او بنابر احتياط واجب است، چنانكه اگر مجتهد حىّ از ميّت اعلم باشد، عدول به حىّ واجب است. (رساله ص 8 م 9).
آيةاللّٰه تبريزى: اگر مجتهدى كه انسان از او تقليد مى‌كند از دنيا برود، در صورتى كه فتواى او در نظر مقلّد بوده و فراموش نكرده باشد، حكم بعد از فوت او، حكم زنده بودنش هست، و اگر فتواى او را ياد نگرفته، لازم است به مجتهد زنده رجوع كند و بعيد نيست در صورتى كه فراموش كرده، باز بتواند به فتواى او عمل كند. (رساله ص 5 م 9)، و اگر در مسأله‌اى از مجتهد زنده تقليد نمايد دوباره نمى‌تواند به مجتهدى كه از دنيا رفته رجوع كند. (رساله ص 6 م 10).