14براى تحكيم دين حق تلاشها كرده و رنج‌ها ديده‌اند. زائر خانه خدا با يادآورى اين رنج‌ها و تلاشها نظر به راه و انديشۀ آنان دارد. آن هنگام كه همه، يك دست و يك رنگ با صفوفى فشرده، يكدل و يك‌صدا، نواى ملكوتى «لبيك» را سر مى‌دهند و به دور از منيّت‌ها و رنگ و شكل‌ها و فارغ از هياهوى دوگانگى‌ها و اختلافات طبقاتى، طواف و سعى مى‌كنند و هيچ تعارض و مشكلى، سبب اختلاف اعمالشان نمى‌شود، نمايى از عدل الهى را به تصوير مى‌كشند. از سوى ديگر اين يك رنگى و حركت و دورى از خانواده و متعلقات دنيوى با دو تكّه لباس سفيد و توقف در موقف‌هاى مختلف، همه يادآور معاد و رستاخيز است. پس از انجام اعمال و مناسك و فرائض نيز، زائران، پاى‌بند به عهد و ميثاقى كه با خداى خويش بسته‌اند، اعمال را به اتمام مى‌رسانند. باشد كه با عروجى كه پيدا كرده‌اند همواره در ملكوت اعلى به پرواز درآيند و با پيروى هميشگى از دستورات حق، از فرود خويش جلوگيرى نمايند. ان‌شاءالله
به هوش اى دل كه ميقات است اينجا