11
ديباچه
الحمد لله رب العالمين و صلى الله على محمد و آله الطاهرين
در سپهر انديشه شيعه، حق امت اسلامى است كه در امتداد رسالت، امام و رهبرِ پاك و منزه از گناه و عصيان و حتى سهو و نسيان داشته باشد تا در پرتو هدايت و رهنمودهاى او، با اطمينان طى طريق كند و به رشد و كمالى كه خداوند برايش ترسيم نموده است نايل گردد. امام در امتداد رسول (ص) است، ازاين‌رو بايد ويژگى‌هاى نبى مكرم، جز نبوت در او باشد تا بتواند مردم را در سايه‌سار عصمت و علم الهى خويش در مسير راستى و درستى راهبرى كند. پس از امامان معصوم نيز رهبرى امت بايد در دست زمامدارى باشد كه از دو ويژگى علم و عدالت برخوردار باشد. درحالى‌كه ديگر فرقه‌هاى اسلامى، به ضرورت وجود چنين ويژگى‌هايى در رهبر امت توجه ندارند و معتقدند كه لازم نيست رهبر امت به عصمت و حتى عدالت موصوف باشد.
محقق ارجمند، جناب آقاى دكتر مسعود فكرى، در اين نوشتار بر آن است تفاوت دو ديدگاه يادشده را بررسى كند و اصول بنيادين شيعه