21امروزه، برخى پوشش ظاهرى را از عفت درونى و باطنى جدا مى‌دانند و معتقدند انسان يا بايد عفت و حجاب ظاهرى را رعايت كند يا حجاب و عفت و باطنى را. آن‌گاه نتيجه مى‌گيرند چون عفت درونى مهم‌تر از پوشش ظاهرى است و اصل آن است كه درون انسان پاك باشد، ديگر لزومى به رعايت حجاب ظاهرى نيست. با توجه به آنچه گفته شد، مطرح كردن اين سؤال كه پوشش ظاهرى مهم‌تر است يا عفت درونى، اشتباه است و كسانى كه اين‌گونه بحث‌ها را مطرح مى‌كنند يا از اصل موضوع بى‌اطلاع هستند يا به عمد، قصد جدايى اين دو را از هم دارند.

حقيقت اين است كه نه پوشش و حجاب ظاهرى مى‌تواند جايگزين عفت درونى شود و نه عفت درونى مى‌تواند جايگزين پوشش و حجاب ظاهرى شود، بلكه هر يك جايگاه خود را دارد و هر دو بايد رعايت شود. عفت، فضيلتى اخلاقى است كه مى‌تواند در تمام رفتارهاى انسان مانند پوشش، منش و گويش ظاهر گردد. زنى كه پوشش مناسبى ندارد، چگونه مى‌تواند درون عفيف خود را نشان دهد؟ البته آراسته بودن ظاهر اشكالى ندارد؛ آنچه اشكال دارد و حرام است، داشتن ظاهرى تحريك‌كننده است. بنابراين پوشش ظاهرى شرط لازم است، ولى شرط كافى نيست و جاى عفت درونى را نمى‌گيرد؛ همان‌گونه كه عفت باطنى و درونى شرط لازم است و شرط كافى نيست و جاى حجاب و پوشش ظاهرى را نمى‌گيرد.

همچنين، بانوان بزرگوار و فرهيخته ما بايد به ياد داشته باشند كه