133مى‌كند، اتفاقى نيست كه بتوان از كنار آن به سادگى گذشت؛ بلكه بايد براى ريشه‌كن كردن آن كارى اساسى و برنامه‌ريزى دقيق انجام داد. ازاين‌رو براى روحانيان كاروان‌ها و زائرانى كه از بدحجابى ديگر زائران رنج مى‌برند، و به حل اين مشكل علاقه‌مند هستند، راه‌كارهايى پيشنهاد مى‌شود.
پيش از طرح اين راه‌كارها، لازم است يادآور شويم كه ممكن است گفته شود مبارزه با بدحجابى و روبه‌رو شدن با كسانى كه به آن اهميت نمى‌دهند، صبر و حوصله بسيارى مى‌خواهد و دردسر و مشكلات فراوانى خواهد داشت. افزون بر اين، تذكر دادن به اين افراد اغلب، بى‌فايده است و آنها حرف كسى را نمى‌پذيرند. در پاسخ بايد گفت‌اگر از راه درست وارد شويم، هيچ مشكلى به وجود نمى‌آيد و زودتر به مقصد مى‌رسيم. همچنين اگر بخواهيم جامعه‌اى سالم داشته باشيم و به وظيفه شرعى خود در قبال ناهنجارى‌ها عمل كنيم، بايد دردسرها و مشكلات را تحمل كنيم. هيچ‌كس دوست ندارد در كار ديگران دخالت كند و آنها را از خود برنجاند يا مورد اهانت يا حمله افراد واقع شود. ولى وقتى امر به معروف و نهى از منكر از واجبات مسلم اسلام و از نخستين وظايف هر مسلمان است، عذرى براى بى‌توجهى ما باقى نمى‌ماند. نكته ديگر آن است كه بسيارى از اوقات ما دچار توهم مشكل مى‌شويم نه خود مشكل؛ يعنى فكر مى‌كنيم اگر به كسى براى رعايت كردن حجاب تذكر دهيم، براى خود مشكل درست كرده‌ايم. درحالى‌كه ترس ما بى‌مورد است. اغلب افراد، به‌ويژه زائران عزيز، افرادى منطقى هستند و از تذكر