13

مقدمه

سفرهاى زيارتى، فرصت بسيار خوبى است كه انسان مى‌تواند از آنها براى تقرب به خداوند و در نتيجه برآورده شدن حاجات و مستجاب شدن دعاهايش بهره برد. البته بهره كامل بردن از اين سفرهاى نورانى كه چه بسا فقط يك بار در عمر نصيب انسان شود، مشروط بر اين است كه زائر، آداب زيارت را رعايت كند.

آداب زيارت بر دو نوع است: نخست آداب ظاهرى، مانند غسل‌كردن، لباس تميز پوشيدن، ذكر گفتن و اذن دخول طلبيدن، آهسته قدم برداشتن، با حالت خضوع و خشوع وارد حرم شدن، صاحب حرم را زنده و ناظر اعمال خود دانستن، توجه به مقامات معنوى صاحب حرم و با چنين احساسى زيارت‌نامه خواندن و عرض سلام و ادب كردن و كارهايى مانند آن كه رعايت آنها بسيار سفارش شده است.

دوم، آداب باطنى زيارت است. آداب باطنى زيارت، هماهنگ كردن باطن خود با شرع مقدس اسلام است؛ به عبارت ديگر، كسى كه واجبات الهى را رعايت كند و خود را از آلوده شدن به گناهان باز دارد و اگر