55به هر حال، لعن و برائت از مردگانى كه سردمدار يك مكتب انحرافى بوده‌اند و هنوز نيز پيروان‌شان مردم را منحرف مى‌كنند، بهترين ابزار براى مقابله با مكتب و روش آنها و تقويت راه حق و صحيح است. به همين سبب در روايات، از ستمكاران به دين و اهل بيت(عليهم‌السلام) اظهار بيزارى شده است؛ مثلاً در روايتى از امام جواد(ع) آمده است: «هر كه از لعن بر كسانى كه خداوند آنها را لعن كرده است ناراحت باشد، لعنت خداوند بر او باد» . 1
در حقيقت مسلمان واقعى كسى است كه به حكم خداوند و رسول او تسليم باشد و خواسته ايشان را بر خواسته خويش ترجيح دهد.
وجود زياده‌روى در همه مذاهب
اما آنچه از مرحوم تويسركانى - كه نويسنده به منظور خاصى او را عمدةالمحققين نام برده است - مربوط به لعن برخى از ظالمان به اهل‌بيت(عليهم‌السلام) در دستشويى نقل كرده است و احساسات نويسنده را نيز برانگيخته است، هرگز ميان شيعه مرسوم نيست و اگر كسى هم آن را بگويد يا اقدام كند، نبايد آن را روش شيعه دانست و اصولاً در همه جوامع افرادى هستند كه از اعتدال، خارج و مرتكب برخى زياده‌روى‌ها مى‌شوند. مگر در صدر اسلام برخى از صحابه نبودند كه دست به توهين، سب، جرح و قتل يكديگر زدند؟! مگر به خانه اميرالمؤمنين(ع)
يورش نبردند و حداقل به آتش زدن تهديد نكردند؟ مگر صحابه و تابعان