48 اهل و مالش؟» فرمود:
«لا يحدُثُ فيهم إلاّ ما كان يحدث فيهم و هو مقيمٌ معهم»؛ «براى مال و اهل و كسان او پيش نمى‌آيد، مگر آنچه با بودن خود او براى ايشان پيش مى‌آمد». 1 (حادثۀ تازه غير از آنچه با بودن خود او پيش مى‌آمد، پيش نخواهد آمد).
«كُلَيب اسدى» در همين زمينه سؤال اعتراض‌آميزى از امام كرد و گفت كه به امام صادق(ع) گفتم:
شيعيان و پيروان شما مى‌گويند حاجى اهل و مالش در پناه و حفظ خداست و خداوند جانشين اوست در اهل و عيال او! با آنكه من مى‌بينم حاجيانى را كه چون به سوى خانه خدا بيرون مى‌روند، حوادثى ناگوار بر اهلشان وارد مى‌شود و بر خلاف اين وعده، پيش آمدهايى مى‌شود كه انتظار آنها نمى‌رفت.
امام(ع) فرمود:
جز اين نيست كه خداوند متعال جانشين بندۀ مؤمن زائر خانه خويش است، در حوادثى كه بستگى به وجود آن حاجى داشت كه اگر خودش بود، رفع مى‌كرد و اما حوادثى كه اگر خود حاجى هم بود، نمى‌توانست علاج نمايد، در جاى خود ثابت است و چنانچه به زيارت هم نمى‌رفت، از اين‌گونه حوادث محفوظ نمى‌ماند. 2
رسول خدا(ص) فرمود:
زائران خانۀ خدا از نظر بهره و نصيب سه طائفه هستند؛ افضل ايشان از اين نظر مردى است كه گناه گذشته و آينده‌اش بخشيده شده و خدا او