312. نزديكى با زن و هرگونه تلذّذ؛ هرچند با عيال خود باشد.
3. عقد بستن زن براى خود يا براى ديگرى.
4. شاهد شدن براى عقد ازدواج.
5. استمناء (خودارضايى).
6. استشمام بوى خوش، مانند مشك و زعفران. ولى رسيدن بوى خوش به بينى در مواردى كه اختيارى نباشد، مانعى ندارد.
7. پوشيدن چيز دوخته، هرچند كوچك باشد. ولى بستن هميان به كمر ممنوع نيست و كسى‌كه ناچار باشد به بستن فتق‌بند، منعى براى او نيست؛ هر چند احتياط آن است كه به خاطر بستن فتق‌بند يك گوسفند كفاره بدهد. اما پوشيدن لباس دوخته براى زن اشكال ندارد.
8. سرمه كشيدن، به‌طورى كه موجب زينت باشد.
9. نگاه كردن در آيينه.
10. براى مردان پوشيدن چيزى كه تمام روى پا را بگيرد، مثل جوراب. و فرموده‌اند: از چيزى كه قسمتى از روى پا را بپوشاند هم بنابر احتياط خوددارى كنند. ولى بند دمپايى كه مقدار كمى از روى پا را مى‌پوشاند اشكال ندارد.
11. فسوق (دروغ گفتن و فحش دادن). همچنين حرام است كه شخص محرم عيبى را از خود دور كند و به ديگرى نسبت دهد يا صفت خوبى را براى خود اثبات كند و از ديگرى سلب نمايد و احتياط اين است كه از هر سخن زشت و عمل ناروا خوددارى نمايد.
12. جدال، و آن قسم خوردن است.