26طلب استغفارشان با آمدن نزد تو و آمرزش‌خواهى تو براى آنها، خداوند را توبه‌پذير و مهربان مى‌يابند».
پس آمرزش خواهى آنها، به تنهايى كفايت نمى‌كند. بى‌ترديد اين فراز از آيه، بيانگر فضيلت زيارت آن بزرگوار و سفر براى زيارت ايشان است. خداوند سبحان، كمال فضيلت زيارت ايشان را به بهترين وجه اظهار مى‌كند؛ آن هم بدون در نظر گرفتن اينكه زائر از دور دست به آن حضرت سلام دهد يا از نزديك، در زمان حياتش و يا پس از وفاتش.
هركس محمد مصطفى[(صلى الله عليه و آله)] را پس از وفات ايشان زيارت كند، همانند كسى است كه او را در زمان حياتش درك كرده باشد. اين آيه كريمه، انسان را به سفر كردن به قصد زيارت آن حضرت تشويق مى‌كند.
بهره‌مندى از آمرزش و رحمت الهى براى زائر آن حضرت، حكمى عام است كه هرگاه علت آن وجود داشته باشد، اين حكم نيز محقق مى‌شود. علت اين حكم، زيارت آن حضرت و استغفار از هر نقطه‌اى و در هر زمانى است.
خداوند مى‌فرمايد:
وَ مَنْ يَخْرُجْ مِنْ بَيْتِهِ مُهاجِراً إِلَى اللهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ يُدْرِكْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللهِ (نساء: 100)
و هر كس از خانه خود به عنوان مهاجرت به سوى خدا و پيامبر او، خارج شود، سپس مرگش فرا رسد، پاداش او بر خداست.
اگر نصّ اين آيه درباره زيارت نباشد، بى‌ترديد زيارت آن بزرگوار، به ويژه از سرزمين‌هاى دور، در حكم هجرت به سوى خدا و رسولش است و هركس او را زيارت كند، در حكم اين آيه و مانند آن قرار مى‌گيرد.