27

الف) زيبايى معنوى

زيبايى معنوى، به دليل نزديكى آن با روح انسان، از عالى‌ترين درجات و پرجاذبه‌ترين زيبايى‌هايى است كه در دين و به‌ويژه در قرآن بر آن تأكيد شده است.

لذت زيبايى معنوى براى انسان‌هاى صاحب كمال كه از درك عقلانى و ايمان بيشترى برخوردارند، توصيف‌ناپذير است و انسان‌هاى كمال نيافته نيز از دركش عاجزند؛ به نمونه‌هايى از زيبايى معنوى اشاره مى‌كنيم:

يك - عقل

عقل از مصاديق زيبايى معنوى است. امام حسن عسكرى عليه السلام فرمود: «زيبايى صورت، جمال ظاهرى است و زيبايى عقل، جمال باطنى». ¹ هيچ جمالى زيباتر از عقل نيست.

دو - علم

در نگاه دين، علم از مظاهر زيبايى است. امام‌على عليه السلام مى‌فرمايد:

«الْعِلْمُ جَمَال» ²؛ «دانش، زيور و زيبايى انسان است». علم، زيباست؛ زيرا حيات‌بخش است و به حيات بشرى زيبايى مى‌بخشد.