141اما جناب انبيا و رسولان كه درود و سلام خدا بر آنان باد، بايد زائر به نزد آنان رفته و از مكان‌هاى دور قصد آنها را بنمايد. و چون به نزد آنان آمد با حال خوارى و شكسته دلى و حاجت و اضطرار باشد همراه با حضور قلب نسبت به آنان، و با چشم دل نه سر به آنان نظاره كند؛ چرا كه كهنه نشده و تغيير نمى‌نمايند. آنگاه بر خداوند متعال آن‌گونه كه مستحق است ثنا گويد، و سپس بر انبيا درود فرستاده و طلب خشنودى بر اصحاب آنان نمايد، و بعد بر تابعين خوب آنان تا روز قيامت ترحم نمايد. آنگاه به جاه و مقام آنان در برآورده شدن حاجات و مغفرت گناهانش به سوى خدا توسل جسته و به آنان استغاثه نمايد، و به بركت آنها يقين به اجابت داشته، و در اين امر حسن ظن قوى داشته باشد؛ چرا كه آنان باب مفتوح خدايند.
سنت خداوند سبحان و متعال بر اين قرار گرفته كه حوايج را به دستان آنان برآورده كند و هركس از رسيدن به خدمت آنان عاجز است بايد از راه دور بر آنان درود فرستد و حوايج و مغفرت گناهان و پوشيده شدن عيوبش و امور ديگر را ياد نمايد؛ چرا كه آنان سروران كرام‌اند، و افراد كريم كسانى كه از آنان درخواست كرده و به آنان توسل جسته و قصدشان نموده و به آنان رو آورده‌اند را ردّ نمى‌كنند. و اين كلام درباره زيارت انبيا و رسولان - عليهم صلوات الله و سلامه اجمعين - است. اما زيارت اوليا و صالحان؛ پس سزاوار است بر او كه خود را از زيارت آنان محروم نكند،كسانى كه با مشاهده آنان قلب‌هاى سخت گشاده شده و با رؤيت آنان امور دشوار آسان مى‌گردد؛ زيرا آنان بر در خانه خداى كريم منّان