51
الحكمه و يعلمه سبحانه من المصلحة و يكون أيضاً بالألطاف و التأييد و تقويةالقلب و يكون باهلاك العدو. 1
ما آنان را با انواع راه‌ها كمك مى‌كنيم (به صورت‌هاى مختلف آنها را يارى مى‌كنيم): گاهى به‌وسيله برهان آنها را يارى مى‌كنيم [در مقام استدلال كه منطق و برهان پيامبران بر منطق خصم غالب مى‌شود] و زمانى نيز نصرت الهى در ميدان جنگ به‌واسطه غلبه [بر دشمن] است كه همه اين نصرت‌ها به مقتضاى حكمت و مصلحتى است كه خداوند سبحان به آن عالم است و گاهى نيز نصرت الهى به‌وسيله الطاف و تأييد و نيرو بخشيدن به قلب انجام مى‌شود و گاهى هم با نابود كردن دشمن صورت مى‌گيرد.
بنابراين اگرچه نصرت، صورت‌هاى مختلفى دارد، اما لفظ «نصر» وقتى كه در قالب دو كلمه ( لَنَنْصُرُ ) و ( الْمَنْصُورُونَ ) به‌صورت وعده الهى جلوه كند، در غلبه بر دشمن در ميدان نبرد يا هلاكت دشمن به‌وسيله عذاب الهى و پيروزى (منصور) ظهور دارد؛ مانند آيات زير كه خداوند مى‌فرمايد:
(لَقَدْ نَصَرَكُمُ اللّٰهُ فِي مَوٰاطِنَ كَثِيرَةٍ وَ يَوْمَ حُنَيْنٍ إِذْ أَعْجَبَتْكُمْ كَثْرَتُكُمْ فَلَمْ تُغْنِ عَنْكُمْ شَيْئاً وَ ضٰاقَتْ عَلَيْكُمُ الْأَرْضُ بِمٰا رَحُبَتْ ثُمَّ وَلَّيْتُمْ مُدْبِرِينَ ) (توبه :25)