20
قسيم بهشت و جهنم
ابى‌سعيد خدرى گفت: رسول خدا(ص) فرمود:
«زمانى كه روز قيامت فرا رسد، خداى متعال به محمد(ص) و على(ع) مى‌فرمايد: دوستانتان را وارد بهشت و دشمنانتان را وارد جهنم كنيد. سپس على(ع) بر شفير جهنم مى‌نشيند و مى‌فرمايد: اين براى تو (جهنم) و اين براى من و اين معناى قول خداى متعال است كه هر كافر معاندى را (كه به حق عناد مى‌ورزد) در جهنم بيفكند.» 1ابن عمرگفت: رسول خدا(ص) خطاب به على(ع) فرمود:
«اى على! هنگامى كه قيامت فرا رسد، تختى از نور برايت مى‌آورند و برسرت تاجى است كه نورش درخشش خاصّى دارد و چشم‌هاى اهل محشر را خيره مى‌كند. پس، از جانب خدا -جل جلاله- ندا مى‌رسد: وصىّ محمد كجاست، تو مى‌گويى: بلى منم، اين جا هستم آنگاه منادى صدا مى‌زند: دوستانت را وارد بهشت و دشمنانت را وارد جهنم كن. پس تو تقسيم كنندۀ بهشت و جهنّمى.» 2از آنجا كه فضايل حضرت در پى خواهد آمد، از اين رو در انتهاى پيش‌نوشت به سررشتۀ اصلى كتاب باز مى‌گرديم، همان كه استاد شهيد مطهرى دربارۀ اين مناظرۀ زيبا و شاهكار مأمون عباسى