248
يادآورى:
1. در برخى روايات اهل بيت عليهم السلام تكفير، فعل مجوس شمرده شده است 2. اسكافى، از فقهاى اماميه ترك تكفير را مستحب شمرده‌اند و ابى الصلاح حلبى انجام آن را مكروه مى‌داند 3. برخى از فقهاى اماميه هم، حكم بطلان را احتياطى مى‌دانند.
4. حكم بسمله
اماميه؛ بسمله جزئى هر سوره‌اى است و ترك عمدى آن در نافله يا فريضه موجب بطلان نماز مى‌شود و در نماز جهريه بايد جهراً و در اخفاتيه مستحب است جهراً بخوانند.
حنبليه؛ تسميه سنت است و در هر ركعتى آن را سرّى مى‌خوانند ولى آيه‌اى از فاتحه نيست و اگر تسميه را ترك و شروع به فاتحه كرد ساقط مى‌شود.
حنفيه؛ بسمله(تسميه) از فاتحه يا هر سوره‌اى نيست اگرچه از قرآن است و براى امام و منفرد به صورت سرّى سنت است و اما بين فاتحه و سوره مكروه نيست هر چند اولى ترك آن است.
شافعيه؛ بسمله آيه‌اى از فاتحه است و خواندن آن فرض است نه سنت و در نماز جهريه بايد جهراً خوانده شود و نخواندن آن موجب بطلان نماز مى‌شود.
مالكيه؛ تسميه در صلاة مفروضه مكروه است مگر اين كه مصلّى نيّت خروج از خلاف داشته باشد كه در اين صورت به شكل سرّى مندوب است ولى در نماز نافله خواندن بسمله هنگام فاتحه جايز است. 1يادآورى:
سه نظريه در مورد بسمله وجود دارد: 1. آيه‌اى از فاتحه و از هر سوره‌اى است و حكم