75مى‌شود. از سويى ديگر اين بخشش گناهان شامل يك روز و دو روز نيست بلكه سال را در بر مى‌گيرد. خصوصيت ديگرى هم وجود دارد، علاوه براين كه گناهان آنها بخشيده مى‌شود، خداوند آنها را از هر گزندى به مدت صد و چهل سال ايمن مى‌دارد. امام باقر عليه السلام فرمود:

«مَنْ جَاوَرَ سَنَةً غُفِرَ لَهُ ذُنُوبُهُ وَ لِأَهْلِ بَيْتِهِ وَ لِكُلِّ مَنِ اسْتَغْفَرَ لَهُ وَ لِعَشِيرَتِهِ وَ لِجِيرَانِهِ ذُنُوبُ تِسْعِ سِنِينَ وَ قَدْ مَضَتْ وَ عُصِمُوا مِنْ كُلِّ سُوءٍ أَرْبَعِينَ وَ مِائَةَ سَنَةٍ وَ الِانْصِرَافُ وَ الرُّجُوعُ أَفْضَلُ مِنَ الْمُجَاوَرَةَ»؛ ¹

«كسى كه يك سال مجاور مكه باشد خداوند گناه او، اهل بيتش، تمام كسانى كه براى او استغفار كردند، عشيره‌اش و همسايگانش را به مدت نه سال خواهد بخشيد. همچنين خداوند آنها را به مدت صد و چهل سال از هر گزندى در امان مى‌دارد، اما رجوع از مكه از مجاورت در آنجا افضل است.»

مشابه اين مضمون در حديث ديگرى به نقل از على بن مهزيار وجود دارد. ²

در اينجا سئوالى به ذهن مى‌رسد و آن اين كه در آغاز حديث ثمرات و آثار مجاورت در مكه را بيان مى‌كند اما در پايان مى‌فرمايد: بازگشت از مكه از مجاورت در آنجا افضل است. اين دو با يكديگر تناقضى ندارند؛ زيرا هر يك ناظر به مطلبى است.

مجاورت در مكه دو گونه است؛ كوتاه‌مدت و بلندمدت. اقامت در مكه اگر زمان كوتاهى داشته باشد يعنى از يك سال تجاوز نكند، داراى فضيلت بالايى است كه در حديث پيش بيان شد، اما اگر مجاورت در مكه طولانى شود، مكروه است و اساساً يكى از مكروهات مكه اقامت طولانى مدت در آنجاست. در احاديث مى‌خوانيم كه ماندن در مكه براى مدت طولانى باعث قساوت قلب مى‌شود. ³

شايد سرّ اين مطلب اين نكته باشد كه حرمت مكه بسيار بالاست و اين موجب