40متحير كه عاجز از احتياط واجب است نيز مى‌تواند به هر طرف نماز بخواند. بنابراين به وسيله اين احاديث و اجماع عموم آيه شريفه «فَأَيْنَمٰا تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللّٰهِ» تخصيص مى‌خورد و اين امر روشن است كه صحت صلاة متوقف بر وجود امر خداوند است بنابراين بايد ملاحظه كرد كه آيا امر به صلاة به هر جهتى تعلق گرفته مانند نماز مستحبى و نماز متحيّر. يا امر نماز به جهت خاصى تعلق گرفته مانند نماز فريضه. 1
تذكر: آيه «قُلْ لِلّٰهِ الْمَشْرِقُ وَ الْمَغْرِبُ» پاسخ به كسانى است كه قبله را منحصر در بيت المقدس مى‌دانستند و خداوند مى‌فرمايد تعيين قبله يك امر اعتبارى است وگرنه خداوند اختصاص به جهتى دون جهتى ندارد.
2. تغيير قبله مايه قطع سرزنش يهوديان
پيغمبر خدا پيش از نزول آيه‌ى شريفه صورت به جانب آسمان مى‌كرد و انتظار و توقع نزول وحى درباره قبله داشت چون دوست مى‌داشت خداوند او را به قبله‌اى مخصوص به خود مفتخر نمايد نه اينكه راضى به قبله بودن بيت المقدس نبود. پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله بزرگ‌تر از اين است كه در مقابل خواست خدا ابراز نارضايتى كند، شاهد بر مطلب اينكه خداوند مى‌فرمايد: «فَلَنُوَلِّيَنَّكَ قِبْلَةً تَرْضٰاهٰا».
البته روشن است رضايت به چيزى دليل بر نارضايتى از چيز ديگرى نمى‌شود و به طورى كه از رواياتى كه در شأن نزول آيه وارد شده استفاده مى‌شود يهود مسلمان‌ها را در مورد متابعت از قبله خود يعنى بيت المقدس سرزنش مى‌كردند و تفاخر برايشان مى‌نمودند، اين موضوع موجب حزن رسول اكرم صلى الله عليه و آله شد به طورى كه در تاريكى شب بيرون مى‌آمد و سر به جانب آسمان مى‌كرد و انتظار نزول وحى داشت تا اينكه آيه شريفه