25
لَمْ تَنَمْ عَيْنُهٰا لِاَجْلِ حِرٰاسَةِ آلِ رَسُولِ اللّٰهِ فٖي كه چشمش به خواب نرفت، به خاطر نگهبانى از خاندان رسول خدا
طَفِّ نَيْنَوٰاءَ، وَصٰارَتْ اسٖيراً بِيَدِ الْاَعْدٰاءِ، در سرزمين طفّ (نينوا) و به دست دشمنان اسير
اَلسَّلاٰمُ عَلىٰ مَنْ رَكِبَتْ بَعٖيراً بِغَيْرِ وَطٰاءِ، گرديد. سلام بر بانويى كه بر شتر بىجهاز سوار
وَنٰادَتْ اخٰاهٰا ابَا الْفضْلِ بِهٰذَا النِّدٰاءِ: اخٖي ابَا گشت و برادرش ابوالفضل را اينگونه ندا كرد:
الْفضْلِ! انْتَ الَّذٖي ارْكَبْتَنٖي اذٰا ارَدْتُ الْخُرُوجَ برادرم! ابوالفضل، تو بودى كه مرا سوار مىكردى وقتى مىخواستم
مِنَ الْمَدٖينَةِ، السَّلاٰمُ عَلىٰ مَنْ خَطَبَتْ فٖي از مدينه بيرون روم. سلام بر كسى كه سخنرانى
مَيْدٰانِ الْكُوفَةِ بِخُطْبَةٍ نٰافِعَةٍ حَتّٰى سَكَنَتِ كرد در ميدان شهر كوفه؛ سخنرانى سودمندى كه آرام شد
الْاَصْوٰاتُ مِنْ كُلِّ نٰاحِيَةٍ، السَّلاٰمُ عَلىٰ مَنِ صداها از هر سو. سلام بر كسى كه
احْتَجَّتْ فٖي مَجْلِسِ ابْنِ زِيٰادٍ بِاحْتِجٰاجٰاتٍ در مجلس پسر زياد استدلال كرد با دلائل