6وقتى راه كربلا و نجف و كاظمين و سامرّا براى زائران و به روى مشتاقان باز باشد، شيفتگان زيارت قبر ششگوشۀ ابا عبداللّٰه عليه السلام و حرم اميرالمؤمنين و چهار امام ديگر، با پاى سر و با بال عشق، اين سفر و مسير را طىّ مى‌كنند تا به كوى عشق و ديار معشوق برسند و خود را چون غبارى بر آن آستان افكنند و با مژگان، غبار از ضريح و حرم حسينى بزدايند.
شناخت جايگاه زيارت، بويژه زيارت قبر حسين عليه السلام و آثار سازندۀ آن و محتواى زيارتنامه‌ها و گوشه‌اى از تاريخچۀ آنچه بر اين مرقدها گذشته است، فضاى ذهن و دل را براى پذيرش نسيم رحمت الهى و فيض علوى و حسينى آماده‌تر مى‌سازد.
زيارت حرم حسينى در اين ميان، جذبۀ بيشترى دارد.
همواره عشق به كربلا و زيارت قبر سيدالشهدا، همچون گوهرى در صدف سينه‌هاى پدران و مادران و نياكان ما نيز بوده است. چه آن زمانها كه راه كربلا بسته بود و عاشقان حرم اباعبداللّٰه قاچاقى و از بيراهه و مخفيانه به زيارت عتبات مى‌رفتند و چه دوره‌هايى كه اين راه گشوده بود و دلباختگان حسين عليه السلام با بال عشق و پاى شوق، اين راه را طى مى‌كردند، اين مشعل، روشن بوده و مانده است.
چه بسيار شهيدانى كه به عشق كربلا، قدم به قدم پيش رفتند، تا سر بر آستانِ مولا بسايند.
امروز، اين شوق مقدّس، در كانون دلها افروخته‌تر است و