59البته پسر بخشى از قدرت و اختيارات پدر را داراست. به همين دليل، اعتقاد به وجود فرزندان خدا يعنى شرك در ربوبيت. بنابراين، خدايانِ فرزند نيز هر كدام، ربّ بودند، چنان‌كه خداى پدر چنين بود و تجانس بين پدر و فرزند جز اين معنايى ندارد.
اين همان مطلبى است كه «قرطبى» به آن تصريح كرده است: «كسى كه بپذيرد فرشتگان، دختران خدا هستند، فرشتگان را شبيه خدا كرده است؛ زيرا فرزند از جنس پدر و شبيه اوست». 1
نكته سوم - استدلال قرآن به حصول تَمانُع در فرض وجود دو قدرت مستقل در جهان
قرآن كريم در موارد متعددى براى ردّ عقيدۀ مشركان به تعدد خدايان، به دليل «تمانع» استدلال فرموده است؛ به اين ترتيب كه: اگر در آسمان‌ها و زمين، خدايانى غير از خدا وجود داشتند، آسمان و زمين باطل، و فاسد