10هستند، لزوماً به معناى برافروختن شعلۀ كينه و دشمنى نيست، بلكه گاه، ممكن است كاملاً بر عكس و در جهت محكم كردن پايه‌هاى محبت و دوستى در ميان همان گروه‌هاى جدا از هم باشد. اين امر مبتنى بر دو اصل كلى (در ذهن افراد) است:
اول اينكه اين افراد، همه برادران مسلمان من هستند كه بايد تمام محبت قلبى خود را نثارشان كنم.
ديگر اينكه آنها نيز براى اعتقادات خود دلايلى دارند كه پيش خودشان پذيرفتنى است و بايد به رأى و ديدگاهشان، هر چند نزد من باطل باشد، احترام بگزارم.
نتيجه اينكه در هر اختلاف و تفاوتى، نكته مهم و مطلوب، عمل به سخن خداى متعال است كه مى‌فرمايد: وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللّٰهِ جَمِيعاً وَ لاٰ تَفَرَّقُوا ؛ «و همگى به ريسمان خدا چنگ زنيد و پراكنده نشويد». (آل‌عمران: 103) و اين سخن كه وَ لاٰ تَنٰازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَ تَذْهَبَ رِيحُكُمْ ؛ «و