89
مع توهين الأحاديث الجيدة في هذا السبيل... 1
اگر بگوييم كه اسلام در دوران‌هاى اخير به كسى مبتلا نشده كه ضررش از ابن‌تيميه در تفرقه بين مسلمانان بيشتر باشد، هرگز در اين امر مبالغه نكرده‌ايم. او كسى بود كه به آسانى با يهود و نصارا مسامحه داشت و درباره كتاب‌هاى آنها مى‌گويد كه تحريف لفظى نشده است، لذا مستشرقان به آن توجه كرده‌اند. او مردى تندمزاج بوده و سرسختانه بر فرقه‌هاى اسلامى على الخصوص شيعه حمله مى‌نمود...
و اگر نبود شدّت ابن‌تيميه در ردّش بر ابن مطهّر در (منهاج السنة) به حدّى كه كار به جايى رسانده كه به على بن ابى‌طالب(ع) اعتراض نموده است، همان‌گونه كه در اوايل جزء سوم از آن كتاب مشاهده مى‌نمايى، و اين توهين به حدّى است كه بزرگان خوارج از آن ابا دارند، با توهين نسبت به احاديث خوبى كه در اين زمينه وارد شده است...
او نيز درباره ابن‌تيميه مى‌گويد: « وقع الإتفاق على تضليله وتبديعه وزندقته » 2؛ «اتفاق امت بر گمراهى و بدعت‌گزارى و كفر اوست».
همچنين مى‌گويد:
ان كان ابن تيمية لايزال شيخ‌الإسلام