13ج) و نيز مى‌فرمايد:
(وَ الْمُرْسَلاٰتِ عُرْفاً* فَالْعٰاصِفٰاتِ عَصْفاً* وَ النّٰاشِرٰاتِ نَشْراً) (مرسلات: 1- 3)
سوگند به فرشتگانى كه پى در پى فرستاده مى‌شوند، و آنها كه همچون تند باد حركت مى‌كنند، و سوگند به آنها كه [ابرها را] مى‌گسترانند.
د) و نيز در سوره‌هاى طارق، قلم، عصر، بلد، تين، ليل، فجر وطور به غير خود قسم خورده است.
اگر كسى بگويد: قسم خوردن خدا به مخلوقاتش اشكالى ندارد ولى بر ما جايز نيست، در پاسخ مى‌گوييم:
خداوند متعال مى‌فرمايد:
(لاٰ يُحِبُّ اللّٰهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ) (نساء: 148)
خداوند دوست ندارد كسى با سخنان خود، بدى‌ها[ى ديگران] را اظهار كند.
واگر كارى حرام وقبيح است، خداوند نيز آن را انجام نمى‌دهد، و اگر خدا انجام مى‌دهد معلوم مى‌شود كه چنين كارى حرام و قبيح نمى‌باشد.
3. قسم خوردن پيامبر(ص) به غير خدا
الف) مسلم در صحيحش نقل كرده:
جَاءَ رَجُلٌ إِلَي النَّبِيِّ(ص) فَقَالَ : يَا رَسُولَ