14بامداد الفتاح) را كه در فقه حنفى است بر او تدريس كرد و نيز درسهايى را در علم بلاغت نزد او آموخت و سپس به شغل نجارى پرداخت...
او پس از مدتى روى به علم حديث آورد و اهل فتوا شد ولى فتاوايى داد كه موجب وهن در دين بود و اين در حالى است كه وهابيان فتاوا و كلمات او را ميزان و معيار در شناخت حق از باطل مىدانند.
از پيامبر اكرم(ص) نقل شده كه فرمود:
سَيَأتِى عَلَى النّاسِ سَنَواتٌ خُدّاعاتُ يُصَدَّقُ فِيهَا الكاذِبُ وَ يُكَذَّبُ فِيهَا الصّادِقُ، وَ يُؤتَمَنُ فِيهَا الخائِنُ، وَ يُخَوَّنُ فِيهَا الأَمينُ، وَ يَنطِقُ فِيهَا الرُّوَيبَضَةُ. قِيلَ: وَ مَا الرُّوَيبَضَةُ؟ قالَ: َالرَّجُلُ التّافَهُ فِى امرِ العامَّةِ. 1
زود است كه بر مردم سالهاى سخت و دشوارى برسد كه در آن شخص دروغگو تصديق و شخص راستگو تكذيب و شخص خائن مورد اعتماد و شخص امين خيانت كار به حساب مىآيد، و در آن سالها رويبضه به نطق مىآيد. گفته شد: رويبضه چيست؟ فرمود: مرد بىارزش كه در امر عموم مردم سخن مىگويد.
خداوند متعال از مهمترين اسباب گمراهى و انحراف و فتواى بدون علم را پيروى از هواى نفس دانسته آنجا كه مىفرمايد:
(فَإِنْ لَمْ يَسْتَجِيبُوا لَكَ فَاعْلَمْ أَنَّمٰا يَتَّبِعُونَ أَهْوٰاءَهُمْ وَ مَنْ أَضَلُّ مِمَّنِ اتَّبَعَ هَوٰاهُ بِغَيْرِ هُدىً مِنَ اللّٰهِ إِنَّ اللّٰهَ لاٰ يَهْدِي الْقَوْمَ الظّٰالِمِينَ) (قصص:50)
اگر پيشنهاد تو را نپذيرند، بدان كه آنان تنها از هوسهاى خود