1) . ر.ك: محاسبة النفس، بخش سوم، ص 18؛ كشف الارتياب، ص 217.

2) . نورالدين على بن احمد، معروف به سمهودى، مقيم مدينه منوره، عالم، مفتى، مدرس و مورخ آن شهر و پيشواى مردم بود و مذهب شافعى داشت. در صفر سال 844ه.ق به دنيا آمد و عده بسيارى در حرمين شريفين از علم او بهره جستند. او كتاب‌هاى زيادى نوشت. «سخاوى» درباره او مى‌گويد: بسيارى از مردم مدينه از علم و دانش او بهره بردند. كوتاه سخن اينكه، او امام، اهل فن و در علوم قرآن و حديث و فقه، شاخص به شمار مى‌رفت. هماره مشغول علم و دانش، تأليف، عبادت، مباحثه و مناظره بود. شكيبايى و فصاحتى مثال‌زدنى داشت. از يقينى محكم برخوردار بود و از او به عنوان انسانى منحصر به فرد ياد مى‌كردند. سمهودى در سال 911ه.ق درگذشت. ر.ك: شذرات الذهب، ابن عمار حنبلى، ج 8، ص 51؛ الضوء اللامع، محمد بن عبدالرحمن سخاوى، ج5، ص 245.