22ببينيد:
به عقيده وهابى‌ها، دعا فقط بايد به درگاه خداوند باشد؛ شفاعت فقط به پروردگار اختصاص دارد؛ توسل تنها شايسته خداست. سخنان آنها، اين شعار خوارج را به ياد مى‌آورد كه مى‌گفتند: «حكم، فقط از آن خداوند است». همچنين اگر كسى با عقايد وهابى‌ها مخالفت مى‌كرد، او را مشرك و كافر مى‌دانستند، همان‌طور كه خوارج هم به جز جماعت خويش، مسلمانان ديگر را كافر مى‌پنداشتند.
وهابى‌ها به بهانه اينكه مسلمانان از مردگان شفاعت مى‌طلبند و به پيامبر(ص) و صالحان توسل مى‌جويند، آنان را مى‌كشند. اين رفتار آنها يادآور افكار خشك و واپس‌گرايانه و برداشت نارواى خوارج، از اسلام است.
خوارج نيز به خيال خود، احتياط مى‌كردند و از خوردن دانه‌اى خرما، بر سر راه خويش، پرهيز مى‌كردند به اين دليل كه مبادا صاحبش راضى نباشد. همچنين خوكى ولگرد را نمى‌كشتند كه شايد صاحب آن، اهل كتاب و در ذمه اسلام باشد؛ ولى همين افراد، با خودبينى و گستاخى هرچه تمام‌تر، صحابى رسول خدا(ص) را در حالى‌كه روزه‌دار بود و قرآن به گردن داشت، به قصد قربت مى‌كشتند. ازاين‌رو، مسلمانان براى اينكه از خشم و خشونت خوارج در