21و در اصطلاح شرع مقدس به معناى زيارت بيت الله الحرام، استعمال گرديده است.

راغب اصفهانى در تعريف عمره مى‌گويد:

وَالعُمرَةُ، الزيارَةُ الَّتي فيها عِمارَةُ الوُدِّ وَ جُعِلَ فِي الشَّريعَةِ لِلقَصدِ المَخصوُص. ¹

عمره به معناى زيارت است كه با آن، مكان مورد علاقه آباد مى‌شود و در شريعت اسلام براى قصدى مخصوص قرار داده شده است.

مرحوم شيخ طوسى(ره) در تعريف عمره چنين فرموده است: «عمره، در لغت به معناى زيارت است و در شرع عبارت است از زيارت بيت الله الحرام جهت اداى مناسك مخصوص در هر وقت و زمان ايام سال». ²

مرحوم طبرسى(ره) در اين زمينه، چنين مى‌فرمايد: «عمره به معناى زيارت و از عمارت، اخذ شده است، زيرا زائر، با زيارت خود، آن مكان را آباد مى‌كند. اما در شرع مقدس، زيارت خانه خدا، با عمل مشروع است ³».

3. تعريف حج تمتّع

به اتفاق تمام فقهاى اسلام معناى حج تمتّع آن است كه در ابتدا اعمال عمره را در ماه‌هاى حج انجام دهد و پس از فراغت از عمره، براى حج تمتّع احرام ببندد و اعمال حج را به جا آورد. ⁴

علت نام‌گذارى اين حج، به حج تمتّع آن است كه مكلف (زائر خانه خدا) پس از انجام اعمال عمره، از آنچه - در بين حج و عمره تمتّع - بر او حرام شده بود بهره‌مند