14جنوبى شبه جزيره، به معناى مقدّس و محترم باشد؛ زيرا پادشاهان حكومت سبا را، كه داراى تقدّس بوده‌اند، مُكَرَّبْ يا مُقَرَّب مى‌خواندند. ¹

3. امُّ القُرى

(...وَ لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرىٰ وَ مَنْ حَوْلَهٰا...). ²

مكّه را از اين رو «اُمّ القُرى» خوانده‌اند كه گفته شده هنگام آفرينش زمين، آب تمام سطح آن را فرا گرفت و تنها مكان كعبه، خشك بود و اين خشكى اندك اندك از پيرامون كعبه بر آمد تا به مقدار كنونى گسترش يافت. در اصطلاح لغوى و قرآنى، به اين مسأله «دَحو الاَْرض» گويند كه در قرآن كريم آمده است: ( وَ الْأَرْضَ بَعْدَ ذٰلِكَ دَحٰاهٰا ). ³ مكه را مادر زمين‌ها خوانده‌اند و قرآن نيز به اين نام اشاره دارد.

4. بلد الأمين

(وَ التِّينِ وَ الزَّيْتُونِ* وَ طُورِ سِينِينَ* وَ هٰذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ). ⁴

بلد امين، به معناى سرزمين و حرم امن الهى و يكى ديگر از نام‌هاى مكه است كه خداوند در قرآن از آن ياد نموده و امنيّت و حرمتش را بيان كرده است.