139نيروهاى سپاه اسلام، كه تعداد آنان هفتصد نفر بود، پيشقدم شده و در دامنه احد مستقر شدند و آن را چون يك دژ مستحكم طبيعى، پشت سر سپاه خود قرار دادند.
در سمت چپ استقرار نيروهاى اسلام، تپه ياكوه كوچكىاست بهنام «جبلالعَينيْن». از اين تپه تا نخلستانهاى درهم تنيده و غير قابل عبور، مَعْبر يا تنگه كوچكى بود كه پيامبر(ص) براى تأمين عقبه سپاه، پنجاه تيرانداز را به فرماندهى «عبدالله بن جبير» بر اين تپه گمارد تا به حفاظت از آن گذرگاه بپردازند؛ لذا اين تپه به «جبلالرمّاة» معروف شد.
تپه ياد شده، كه همچنان موجود است، روبهرو و سمت جنوب مقبره شهداى احد و كوه احد واقع شده و امروزه زائران بالاى آن رفته و خاطره آن نبرد بزرگ را در ذهن خود مجسم مىسازند.
در اين جنگ، به سبب رها كردن تنگه، ضايعات جبرانناپذيرى به سپاه اسلام وارد شد؛ از جمله: شهادت يكى از بهترين حاميان پيامبر خدا(ص)؛ يعنى حضرت حمزه سيدالشهدا به همراه پرچمدار اسلام، مُصْعَب بن عُمَيْر، عبدالله بن جحش و فرمانده تيراندازان و نگهبانان تنگه؛ يعنى عبدالله بن جبير و بيش از هفتاد تن از بهترين صحابه پيامبر خدا(ص).
پيامبر(ص) ميان انبوه دشمن تنها ماند و جز على(ع) و معدود ياران پايدارو مقاوم وى، كه همواره كنار آن حضرت حضور داشتند و شجاعانه از جان ايشان حفاظت مىكردند، بقيه صحابه گريختند و به دامنه احد