113حاجى در حالى كه فيش‌هايش را جابه‌جا مى‌كند، چند لحظه روى يكى از آنها مكث مى‌كند. حالا نادر عبادى و احمد برقعى هم سراپا گوش شده‌اند و به دقت توضيحات حاجى را مى‌شنوند كه ادامه مى‌دهد: ابوهريره مى‌گويد: من با ابوبكر، عمر، ابن عباس، زيد بن حارثه و ابن‌مسعود خدمت رسول اكرم(ص) بوديم. در همين حال حسين بن على وارد شد. پيامبر او را در آغوش گرفت، بوسيد و فرمود: «خدايا! من حسين را و هر كس كه حسين را دوست بدارد، دوست دارم». سپس خطاب به حسين بن على فرمود: «اى حسين! تو خود امامى و فرزند امام و پدر نه امام». عبدالله بن مسعود پرسيد: «اى رسول خدا! نه امام از نسل حسين، چه كسانى هستند؟» آن‌گاه پيامبر(ص) يكايك آنان را با اسم و ويژگى‌هايشان معرفى كرد. 1
افزون بر اين روايت‌ها كه فهرست اسامى تمامى امامان را نقل كرده، هر يك از امامان نيز به طور خاص، امام پس از خود را معرفى كرده است. در برخى كتاب‌هاى روايى، فصلى وجود دارد، به نام: «امامان، قبل از رحلت خود مى‌دانند، چه كسى را از طرف خداوند به عنوان امام بعدى معرفى كنند». 2 بر اساس اين روايت‌ها، انتخاب امام، با خداست و پيامبر و امام قبلى، فقط نقش معرفى او به مردم را بر عهده دارند. همچنين، محال است امام قبلى، بدون معرفى جانشين خود از دنيا برود و مردم حتى يك روز بدون امام بمانند. البته اينكه خود مردم در شناخت امام يا پيروى از او كوتاهى مى‌كنند، بحث ديگرى است.