36مى‌گويند صد وچهارده هزار صحابى، به مجرد رؤيت پيامبر(ص) از هر نوع رذيلت اخلاقى و سوء رفتار پاك گرديدند! و همگان لباس عدالت پوشيدند! و روى اين اصل، روايات صحابه را به طور دربست مى‌پذيرند، بدون اين كه دربارۀ عدالت و فسق يكى از آنان تحقيق كنند! ولى شيعه به دلايل محكم و متقن، اين اصل را به طور كلى نپذيرفته و مى‌گويد: صحابه و تابعان حكم واحدى دارند ولذا عملاً در پذيرش روايات اصحاب نيز مانند تابعين، به تحقيق درباب هويت و عملكرد هر يك از آنان مى‌پردازند.
البته هر دو گروه براى خود دلايلى دارند و چنان‌كه گفتيم مسألۀ عدالت صحابه نيز جزء اصول نيست كه نفى آن مايۀ تنش گردد.
بررسى تاريخ صحابه به خوبى ثابت مى‌كند كه خود آن‌ها يكديگر را به فسق متهم مى‌كردند و خودشان هرگز به عدالت كل اعتقاد نداشتند.
در داستان «إفك» بزرگان قبيلۀ اوس و خزرج درمسجد رسول خدا(ص) به جان هم افتاده و در اين مورد كافى است صحيح بخارى را مطالعه بفرماييد. 1