18چراغ را در روزها و شب‌هاى زندگى‌مان تا پايان عمر، روشن نگه داريم.
حج، ذخيره‌بردارى معنوى براى پيمودن راه طولانى «از خود تا خدا» است. اين ذخيره‌ها را در پيچ و خم روزمرّگى‌هاى زندگى جا نگذاريم.
اگر زندگى پس از بازگشت از اين سفر، با قبل از سفر تفاوتى نكرده باشد، به معناى پرداختن به جسم حج و دورماندن از «روح حج» است، و دريغا كه آن رنج‌ها و عبادت‌ها و حالت‌ها از دست برود.
نورانيت فراهم آمده از زيارت بيت الله را بايد در رواق جانت هميشه تابنده نگاه دارى، تنها در اين صورت است كه حج و عمره، مى‌تواند چراغ راه و نيروى حركت و توشۀ سفر باشد و ابراهيم خليل، مقتداى