27نفرات و امكانات جنگى، پيروزى مسلمانان بر كفار و مشركان قابل تصوّر نبود. امّا امداد غيبى الهى و نبرد دلاورانۀ چند تن از مسلمانان به ويژه على عليه السلام و حمزه كار را بر مشركان دشوار نمود و سرانجام شكست و هزيمت را نصيب آنان ساخت. در اين جنگ هفتاد تن از جنگاوران قريش كشته شدند و ده‌ها تن از آنان نيز به اسارت درآمدند. و به تحقيق شيخ مفيد رحمهم الله بيش از نيمى از اين تعداد - يعنى بيش از سى و شش نفر - به دست على عليه السلام كشته شدند. ¹از جمله كسانى كه در جنگ بدر به دست على عليه السلام به هلاكت رسيدند پدر و برادر و فرزند هند (همسر ابوسفيان) به نام‌هاى «عُتبه»، «وليد» و «حنظله» مى‌باشند. در نامه‌اى كه على عليه السلام در دوران خلافت خود به معاويه نوشت او را يادآور ساخت كه:

«وَ عِنْدِي السَّيْفُ الَّذِي أَعْضَضْتُهُ بِجَدِّكَ وَ خَالِكَ وَ أَخِيكَ فِي مَقَامٍ وَاحِدٍ». ² يعنى: «و نزد من است همان شمشيرى كه آن را در يك روز بر جدّ تو (عتبه) و دايى تو (وليد فرزند عتبه) و برادرت (حنظله) فرود آوردم».

با توجه به اين مطالب جنگ بدر چنان داغى بر دل خاندان ابوسفيان نهاد كه حتّى پيروزى قريش در جنگ