25از او چشمداشت پاداش اخروى دارند.
بعضى هم سعى مى‌كنند خود را كَلّ بر ديگران كنند و سر سفره اين و آن بنشينند و چيزى خرج نكنند و خيرى به ديگران نرسانند. نام آن را هم به غلط، «توكّل» مى‌گذارند.
در كتب تفسير نقل شده است: گروهى از باديه‌نشينان عرب، در سفر حج بدون همراه داشتن غذا و خوراكى به راه افتاده بودند و سخنشان اين بود كه: ما اهل توكل بر خداونديم. بعضى‌شان مى‌گفتند: ما حج خانه خدا را انجام مى‌دهيم، چطور ممكن است خدا به ما طعام نرساند؟
با اين تفكر و روش، بار خود را بر دوش ديگران مى‌گذاشتند، بى‌آنكه بارى از دوش ديگران بردارند.
اخلاق كريمانه اقتضا مى‌كند كه حاجى (و هر مسافر ديگر) در سفر خويش دست و دل باز باشد و از سخاوت و بذل و بخشش خويش، همراهان را برخوردار سازد. خسّت نفس و روحيه حقير و كوچك داشتن، زيبنده يك مسلمان نيست،