33 پرسيدند: «چه سرنوشتى در انتظار ماست؟ آيا به حكم رسول خدا(ص) گردن نهيم؟» ابولبابه گفت: «آرى»، اما با اشاره به گلوى خود به آنان فهماند كه اگر تسليم شوند، كشته خواهند شد.

وى پس از خروج از قلعه يهوديان، به خطاى خود پى‌برد و فهميد كه آنان به سبب گفته او تسليم نخواهند شد. از اين روى، مستقيم به مسجد پيامبر رفت و خود را به يكى از ستون‌هاى مسجد بست و استغفار كرد تا خداوند از گناهش درگذرد.

رسول خدا(ص) در منزل امّ‌سلمه بود كه خداوند توبه ابولبابه را پذيرفت و آن حضرت به امّ‌سلمه فرمود به ابولبابه درباره پذيرفته‌شدن توبه‌اش نويد دهد. امّ‌سلمه نزد او رفت و در اين‌باره او را بشارت داد: ¹وَ آخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلاً صٰالِحاً وَ آخَرَ سَيِّئاً عَسَى اللّٰهُ أَنْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللّٰهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (توبه:102)

و گروهى ديگر به گناهان خود اعتراف كردند و كار خوب و بد را به هم آميختند، اميد مى‌رود خداوند توبۀ آنها را بپذيرد. به يقين خداوند آمرزنده و مهربان است.