10تدريس كرده بود. فضلاى بسيارى از او درخواست كردند تا درس خارج فقه و اصول را نيز تدريس كند، ولى تواضع ايشان مانع از اين كار شد.

آيت‌الله احمدى، از اساتيد درس اخلاق حوزه علميه قم بود. درس اخلاق ايشان در مدارس مختلف و در مسجد عبداللهى، علاقمندان خاص خود را داشت.

او فقه، اصول، تفسير و ساير علوم حوزوى را با اخلاق و سرشت پاك خود به هم آميخت و راستى كه تبلورى از يك «فقيه اخلاقى» بود. ¹ در جلسات سخنرانى ايشان كه در ماه مبارك رمضان هر سال در مسجد عبداللهى قم برگزار مى‌شد، بعضى از بزرگان مانند آيت‌الله مشكينى حضور پيدا مى‌كردند. زندگى ساده و بى آلايش ايشان درس اخلاق ديگرى بود. او تا آخر عمر در همان منزل سابق در محله پايين شهر (خاكفرج) سكونت اختيار كرد. در مراحل متعدد پيشنهاد شد كه در مناطق بالاى شهر قم ساكن شوند، ولى قبول نكرد.

در خدمت انقلاب و نظام

آيت‌الله احمدى، در سال 1341ه.ش، در نهضتى كه به رهبرى حضرت امام خمينى1 عليه لايحۀ انجمن‌هاى ايالتى و ولايتى به پا شد، حضور فعال و متعهدانه‌اى