88اشكالهاى ديگر - تنها ممكن است دلالت بر كراهت ايجاد بنا بر روى قبور داشته باشد. و هرگز دلالت بر حرام بودن آن و وجوب تخريب آنها ندارد.
د) بررسى دليل چهارم: شرك بودنِ بنا بر روى قبور اوليا
وهّابىها مىگويند: شيعيان بر روى قبور پيامبران و امامان و امامزادگان و علما ساختمانهاى مجلّل و گنبدهاى بزرگ و بارگاههاى عظيم مىسازند و با حضور در اين مكانها در و ضريح را مىبوسند و در مقابل قبور آنان تعظيم مىكنند و به تضّرع و گريه مىپردازند، همۀ اين كارها شرك به خداوند و بزرگتر از پرستش «لات و عزّا» است.
در پاسخ اين تهمت بزرگ مىگوييم: بىشك در دين اسلام جنازۀ افراد پس از مردن مورد احترام ويژهاى است و در شرع مقدّس اسلام دستور داده شده كه:
1. مرده را غسل بدهيد و حنوط كنيد. 2. او را با پارچهاى تميز كفن كنيد. 3. بر جنازۀ او نماز بخوانيد. 4. جنازۀ او را تشييع كنيد. 5. براى ميّت عزادارى كنيد. 6.
روى قبر را به اندازۀ يك وجب يا چهار انگشت مرتفع قرار دهيد. 1 آيا همۀ اين امور حكايت از لزوم حفاظت از ميّت و رعايت احترام و تكريم آن نيست؟ بىشكّ رعايت احترام جنازۀ اوليا و امامزادگان از اهميّت بيشترى برخوردار است. بنابراين چه اشكالى دارد كه از باب احترام و تكريم از قبور آنها حفاظت شده، بر روى آنها بارگاه بسازند؟!
اكنون از آنان مىپرسيم: منظور شما از تعظيم شيعيان در برابر قبور و شرك بودن آن چيست؟
اگر منظور شما اين است كه شيعيان به اين اماكن پناه مىبرند و به جاى پرستش خداوند يكتا، اين قبور را پرستش مىكنند و از خداوند متعال غافل مىشوند، يقيناً