82با توجّه به معناى اين دو كلمه، روشن مىشود منظور از قبر مُشرِف، قبرى است كه ارتفاع زيادى داشته و قسمتهايى از آن بلندتر از قسمتهاى ديگر آن باشد، مثل كوهان شتر. و منظور از تسويۀ قبر مشرِف اين است كه سطح اين قبر منظم و متعادل و برابر شود و از حالت كوهانى شكل خارج گردد؛ بنابر اين، روايت ابىالهيّاج دلالت بر مسطّح نمودن برآمدگى قبر دارد و هرگز از اين روايت تخريب قبرها و يا لزوم انهدام بناهاى ساخته شده بر روى آنها استفاده نمىشود. از اين رو همۀ فقهاى مسلمين در استحباب مرتفع ساختن قبور به مقدار چهار انگشت يا يك وجب اتّفاق نظر دارند. شيعه 1 و شافعيّه 2 فتوا به استحباب مسطّح كردن روى قبر دادهاند و حنابله و حنفيّه ومالكيّه 3 فتوا بهاستحباب تسنيم قبر (كوهانى شكل قرار دادن قبر) دادهاند.
و مستند فقها در استحباب اصل مرتفع ساختن قبر علاوه بر روايت ابى الهيّاج، روايت ابوداود از قاسم بن محمّد بن ابىبكر است.
قسطلانى در كتاب «ارشاد السارى» 4، ابن حجر عسقلانى در «تلخيص الحبير» 5، نووى در كتاب «المجموع» 6 و ابن قدامه در «المغنى» 7 به اين روايت استناد كردهاند.
متن روايت چنين است:
«روى أبوداود بإسنادٍ صحيحٍ أنّ القاسم بن محمّد بن أبيبكر قال: دخلتُ