حج در آئینه شعر فارسی

نگارنده که تا کنون شش بار توفیق تشرف به خانه خدا را داشته و خوانده‌ها و شنیده‌های خود را به مشاهده و معاینه بدل کرده است برخود لازم دید تا این تجربیات و یافته‌ها را در خدمت زبان و ادبیات فارسی که رشته تحصیلات تکمیلی او بوده در آورد از این‌رو قدم در این میدان نهاد و با انتخاب موضوع «حج در آیینه شعر فارسی» بخشی از عمر خود را به پیمودن این راه طی نشده پرداخت. از دیگر سو به پاس سپاس و قدردانی از الطاف و موهبتهای پیاپی پروردگار در اجازه ورود و تشرف بنده‌اش به خانه خود و به شکرانه این توفیقات پیوسته الهی بر خود فرض و وظیفه دانست تا آنجا که در امکان و توان وی باشد در این موضوع قلم و قدم زند تا هم شکر نعمت گزارده باشد و بدین سبب نعمتش هر ساله فزونی یابد و هم پاره‌ای از وظایف و دیونی را که بر خود احساس می‌کرده ادا کرده باشد و هم بهانه‌ای باشد تا هماره فکر و اندیشه حج در ذهن او و خاطره و یادش در دل او و ذکر و نامش بر زبان و قلم او جاری باشد.

نگارنده خود هفت سال در انتظار خانه خدا بی‌قراری می‌کرد، هفت سال در آرزوی وصال خانه دوست بی‌تاب و ناآرام بود، هفت سال در آتش عشق کعبه می‌سوخت و می‌گداخت، هفت سال جهت دیدار دیار یار می‌دوید، هفت سال دیوانه‌وار هر دری را می‌کوبید و به هر کسی متوسل می‌شد و به هر وسیله‌ای چنگ می‌زد و تا مرز جنون و دیوانگی پیش می‌رفت و نا خودآگاه ابیاتی از چشمه دل بر زبانش جاری می‌گشت.
در تف تند جگر سوز تبم دود آه است بلند از دو لبم
آه از درد ستوه آور هجر کعبه وصل تو را می‌طلبم
تابم ای کعبه مقصود برفت از تنور دل من دود برفت
در غم هجر تو ای کعبه عشقصبر ایوبم اگر بود برفت
در این مدت بود که هر گاه به یاد کعبه می‌افتاد می‌گریست و از فراقش اشک حسرت می‌بارید و تنها در این مدت بود که وی معنی عشق و عاشقی را فهمید و واژه‌های مقدس جنون و وصل و هجران و انتظار را از عمق جان دریافت و بی‌اختیار تراوشات دل خود را زمزمه می‌کرد:
به آه دل جهان افروختم من جنون و عشق را آموختم من
از این آتش که در جان من افتاد خدایا ساختم من سوختم من
و حاصل این سوز و گدازها و درد و انتظارها، مناجات‌نامه و راز و نیاز موزونی بود که به خصوص در موسم حج از چشمه دل وی می‌جوشید و فوران می‌کرد و در آسمان ناپدید می‌شد و گاه به ابرها می‌پیوست و قطراتی از آن برصحیفه‌ای می‌افتاد وصفحه‌ای را تر می‌کرد. یادگار آن روزها، پراکنده گویی‌هایی شد که اینک قصیده‌ای از آن تقدیم می‌گردد. در این شعر با آنکه کلمات روان قافیه نسبتاً محدود بوده، بخشی از اصطلاحات مناسک حج آورده شده است.